Folsom st fair

เชื่อว่าเวลาพูดถึงซานฟรานซิสโก นอกเหนือไปจากสะพานโกลเด้นเกทแล้วอีกสิ่งหนึ่งที่คนส่วนมากนึกถึงคือเป็นเมืองเกย์มีเสรีภาพ โดยมีย่านสำหรับชุมชนชาวเกย์ชื่อดังคือย่าน Castro แต่จริงๆแล้วจะเกย์หรือไม่เกย์ก็อยู่ที่ไหนในซานฟรานซิสโกได้ตามปกตินะครับ แค่ย่านนั้นขึ้นชื่อเท่านั้นเอง โดยเมืองซานฟรานซิสโกเอง มีกิจกรรมที่ขึ้นชื่อประจำเมืองก็คือ เกย์พาเหรด หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า The San Francisco Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Pride Celebration แต่โดยทั่วไปชาวซานฟรานซิสโกจะรู้จักกันในชื่อสั้นๆว่า San Francisco Pride

งานพาเหรดนี้ถือเป็นงานสำคัญประจำปีของซานฟรานซิสโกเลยทีเดียว ตัวงานพาเหรดจะจัดในวันอาทิตย์ช่วงปลายเดือนมิถุนายนของทุกปี ขบวนจะเริ่มเดินไปตามถนน Market ประมาณ 10 โมง โดยมีการกัันถนน Market ไว้สำหรับขบวนพาเหรดโดยเฉพาะ และมีการทำที่นั่งแสตนด์เป็นระยะให้คนนั่งดูกัน ในขบวนพาเหรดจะประกอบไปด้วยขบวนของกลุ่มเลสเบี้ยน เกย์ ไบ ทรานเซ็กช่วล (LGBT) และกลุ่มอาสาสมัคร องค์กร และห้างร้านต่างๆที่สนับสนุนสิทธิความเท่ัาเทียม งานขบวนพาเหรดที่จัดขึ้นกันทุกปีนั้นได้รับเสียงตอบรับที่ดีจากคนเป็นจำนวนมาก โดยทุกๆปีคนดูก็มากันเนื่องแน่นเต็มสองข้างทางทั้งชาวบ้านและนักท่องเที่ยวจากทุกสารทิศก็มักจะบินมาเยี่ยมชมขบวนพาเหรดกันเป็นประจำทุกปี

ผมเองก็คิดว่างานนี้เป็นสีสันของซานฟรานซิสโก

นอกจากงาน San Francisco Pride แล้วยังมีอีกหลายงานเช่น Folsom Street Fair, Love festival ตัวงานมีลักษณะเป็นบล๊อกปาร์ตี้ ซึ่งเปิดกว้างมาก(เท่าที่ผมเห็นแค่ภายนอกนะ) ผมเดินไปตามถนนดูผู้คนทั้งหญิงชายออกมาเล่นสนุกกัน ทุกคนดูเป็นมิตรต่อกันไม่ว่าจะมาจากชาติไหนก็ตาม บางคนเพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกก็ทักทายกันอย่างดูดดื่ม ในตัวงานผมเห็นคนทำกิจกรรมกันหลากหลาย ตั้งแต่นั่งเฉยๆ ไปจนถึงชนิดที่ว่าคุณลองจินตนาการอะไรที่มันฮาร์ดคอร์มาเหอะ แม่งมีคนทำแบบนั้นในงานแน่นอน ซึ่งถ้าคุณสนุกกันภายในบริเวณที่เขากำหนดก็ถือว่าไม่ผิดกฏหมาย ผมเองยังเห็นตำรวจยืนดูกันอยู่เลย แต่พอเก็บงานทุกคนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ คือบ้าอย่างมีขอบเขตและที่สำคัญคือเคารพกฏหมาย ผมเห็นแล้วนึกถึงงานสงกรานต์ที่ไทยที่เล่นกันทั่วเมือง ถ้าเราจัดเขตให้เล่นก็น่าจะเป็นระเบียบกว่าและไม่เดือดร้อนคนที่ไม่เล่นอีก ด้วย

ภายในงานนั้นมีกิจกรรมและ งานออกร้านต่างๆ โดยนอกจากร้านอาหารที่มาออกงานแล้วยังมีร้านขายของ ไม่ว่าจะเป็นร้านขายเครื่องหนัง( แนวSM) ร้านของเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย (แนวเฉพาะกลุ่ม) หรือเทปหนัง (สารคดี) และของเล่น(ของผู้ใหญ่) ในตัวงานก็มีกิจกรรมให้ร่วมสนุก การแสดงโชว์ศิลปะ หรือมาจับกลุ่มพูดคุยกันเองก็ได้ ซึ่งคนที่มามุงก็มีทั้งคนที่มาร่วมงานและคนที่มาสังเกตุการณ์เฉยๆ อารมณ์ประมาณว่าอยากรู้ว่างานนี้เป็นยังไงก็ลองมาดูสักครั้งละกัน (เช่นผมเป็นต้น) ทีนี้จะแยกได้ไงว่าคนไหนเป็นคนมาร่วมงาน คนไหนมาสังเกตุการณ์ เราแยกกันง่ายๆคือ คนที่มาสังเกตุการณ์ส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยว การแต่งกายก็จะปกติ เสื้อยืดแจ๊คเกตอะไรก็ว่าไป แต่ถ้าคนที่มาร่วมงานเนี่ย จะมีตั้งแต่คอสตูมสุดครีเอทีฟเหมือนงานคานนิวัลที่บราซิล ไล่ไปจนถึงชุดหนังโซ่แส้ ไปจนถึงไม่ใส่อะไรเลยก็มี และที่สำคัญคือไม่ผิดกฏหมายด้วย

ผมเดินดูร้านขายของแปลกๆหลากชนิด จนกระทั่งมาถึงซุ้มการแสดง ซึ่งตอนนั้นการแสดงรอบต่อไปกำลังจะเริ่ม ผมจึงหยุดรอดูด้วยความอยากรู้ว่ามีการแสดงอะไรกัน แล้วการแสดงก็เริ่มขึ้น คุณลุงชาวเอเชียเดินออกมาในชุดยูคาตะ แกเดินมาตรงกลางลานพร้อมกับสาวเอเชียในชุดคลุมอาบน้ำลายดอกไม้ โดยที่ตรงกลางลานมีเพียงเสาไม้อยู่ 2-3 ต้น จากนั้นคุณลุงก็หยิบเชือกขนาดยาวออกมาถือในมือ และให้สาวคนนั้นยืนเอามืออ้อมเสาไว้ จากนั้นลุงแกก็เริ่มมัด แกขยับข้อมือและพันเชือกอย่างรวดเร็วและมีสเตป เพียงไม่นานสาวเจ้าคนนั้นก็ถูกเชือกมัดอย่างมีศิลปะ คนดูรอบข้างตบมือให้กับศิลปะการมัดเชือกของคุณลุง คุณลุงโค้งคำนับก่อนจะไปหยิบเชือกที่มีขนาดสั้นกว่าอันแรกมาไว้ในมือ จากนั้นแกก็เริ่มเฆี่ยน ซึ่งก็น่าจะเจ็บแหละแต่ก็อาจจะสนุกของเขาละมั้ง

ผมยืนมุงอยู่สักพักจนซึมซับความงามของศิลปะชนิดนี้พอควรแล้ว จึงถอยหลังออกเพื่อจะเดินไปที่อื่นต่อ แต่ก็ต้องพบกับคุณลุงชาวจีนที่ขวางทางอยู่ คุณลุงชาวจีนข้างหลังผมยืนทำหน้าเหมือนเห็นผี แกยืนนิ่งไม่ขยับ ตาแกเหลือกโพลงเหมือนคนหายใจไม่ออกที่กำลังโมโหสุดขีด ร่างแกสั่นเทิ้มเล็กน้อย คิ้วของแกตอนนั้นเลิกขึ้นสูงจนแทบจะแตะปีกหมวกที่แกใส่อยู่แล้ว ด้วยความสงสัยว่าแกเห็นอะไร ผมจึงหันไปมองตามสายตาแก ภาพที่เห็นคือหนุ่มฝรั่งผมทองคนหนึ่งใส่แว่นตาดำที่เข้าคู่กับรองเท้าหนังมันขลับ ซึ่งมีแค่นั้นจริงๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่รองเท้าหนังและแว่นดำ แต่สิ่งที่ทำให้คุณลุงชาวจีนตกใจน่าจะเป็นการที่เจ้าหนุ่มฝรั่งนั้นกำลังรับผิดชอบตัวเองอยู่ โดยไม่ต้องการให้คนอื่นมาช่วยเหลือเลย  ผมเดินปลึกมาเงียบๆและหวังว่าคุณลุงชาวจีนคนนั้นจะไม่ช๊อกตายไปเสียก่อน งานเทศกาลแบบนี้อาจไม่ใช่สำหรับทุกคนก็ได้ 

ระหว่างที่ผมคิดว่าสมควรแก่เวลาในการเรียนรู้ของวันนี้แล้วและกำลังหาทางออกอยู่ ผมก็พบกับคุณตานักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นยืนอยู่กลางสี่แยก คุณตานักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นใส่เสื้อกั๊กสีเทา กางเกงขาสั้น สะพายเป้ที่หลังและห้อยกล้องตัวโตที่คอ สิ่งที่ทำให้ผมตรึงใจคือสีหน้าเปื้อนยิ้มของแก แกเดินยิ้มไปกดชัตเตอร์ไป สักพักแกก็หยุดและยืนอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหนพลางลดกล้องลงและค่อยๆหันไปมองรอบๆตัวช้าๆ ผมคิดว่าคุณตาชาวญี่ปุ่นคนนี้กำลังซึมซับบรรยากาศงานเทศกาลที่น่าจะเหมือนสวรรค์สำหรับแกอยู่ ที่สำคัญคือตาแกเยิ้มจนกลายเป็นสระอิเหมือนในการ์ตูนเป๊ะ

คิมูจิ เดส