Monday, December 30, 2013

แทกซี่ 1


ผมเรียกแทกซี่คันนึงกลับบ้านตามปกติ แทกซี่คันนี้ผมเห็นเขาตอนเลี้ยวเข้าซอยมาส่งผู้โดยสารแล้ว
พอขากลับเขาขับออกมาก่อนผมจะเดินไปถึงวินมอไซค์ เลยบังเอิญได้ขึ้นคันนี้
ผมเปิดประตูบอกจุดหมาย ก่อนจะรอคำตอบรับว่าจะไปหรือไม่จากพี่คนขับ
ซึ่งนี่เป็นนิสัยที่เคยชินของผม ว่าจะเปิดประตูค้างแล้วรอฟังว่าคนขับจะไปหรือไม่จะได้ไม่เสียอารมณ์มาก
"ป่ะ พี่อาสาไปส่ง" พี่คนขับตอบรับ
นอกจากคำตอบรับที่ไม่คุ้นหูแล้ว น้ำเสียงพี่เขายังฟังดูสงบอยู่ด้วย
" น้องช่วยบอกทางนิดนึงนะ ปกติพี่วิ่งแถวรังสิตไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพฯ"
"ได้ครับ เดี๋ยวพี่ออกจากซอยแล้วหาที่ยูเทิร์นเลยนะครับ" ผมบอกคนขับก่อนจะนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาได้ปีนึง ชีวิตยังดูเรื่อยเปื่อยลุ่มๆดอนๆ หลายเรื่องให้พะว้าพะวง
เหมือนยังหาหลักไม่เจอว่าจะทำอะไรต่อไป เรื่อยไปถึงหรือว่าเราจะไปบวชดี
" ถึงแยกแล้วไปทางไหนต่อครับ" เสียงพี่คนขับดึงผมออกจากภวัง
" วิ่งตรงยาวไปจนถึงอโศกเลยครับ" ผมตอบ
" โอเคครับ ผมรู้แค่ทางหลักๆน่ะ ไม่ค่อยได้วิ่งข้างในเท่าไหร่"
" ปกติพี่วิ่งแต่รังสิตหรอครับ"
" ใช่พี่วิ่งแถวรังสิต ปทุม ลำลูกกา แถวๆนี้ล่ะมันวนๆกันไป นานๆจะได้อาสาเข้ามาในกรุงเทพสักหน่อย"
" อ่อ หรอครับ" ในใจผมคิดว่าพี่น่าจะไปขับรถตู้นะ 
" แล้วน้องเคยไป ฟิวเจอร์รังสิต หรือดรีมเวิลด์ไหม"
" โอ้ นานมากแล้วพี่ ดรีมเวิลด์นี่ห้าหกเจ็ดแปดปีแล้วมั้งครับที่เคยไป"
" อ้อหรอ เมื่อก่อนพี่ก็ทำที่ดรีมเวิลด์เนี่ยล่ะ เลี้ยวซ้ายนี่ผ่านตลอดใช่ไหม"
" ใช่ครับ เลี้ยวได้เลยแต่มันจะติดพวกรถที่มาซ้อนเลนเยอะหน่อย แล้วพี่ทำอะไรหรอครับ"
" พี่เพนท์ไอ้เรือไวกิ้งนี่ล่ะ เขาซื้อของมือสองมาแล้วพี่เพนท์ให้เหมือนใหม่ เพนท์ไม้เป็นไม้"
น่าสนใจไม่น้อย ผมคิดเลยถามต่อ
" แล้วตอนนี้พี่ไม่ทำแล้วหรอครับ"
" พี่พอแล้ว อิ่มแล้ว"
" อิ่มแล้ว"
" พี่อิ่มทางงานนี้ เงินทองไม่ใช่สิ่งสำคัญต่อไป เหมือนเราจบปริญญาตรีแล้วซึ่งก็คือทางโลก พี่เลยเริ่มปริญญาโทซึ่งก็คือทางธรรมต่อไป"
" พี่ไปบวชอยู่นานแล้วก็เริ่มออกธุดงค์ ศึกษาสิ่งที่เรียกว่าจักรวาลจิต"
" จักรวาลจิตหรอครับ" 
" ใช่ จักรวาลจิต จิตน่ะมันเกิดขึ้นเร็วมาก วูบแวบแล้วก็ดับไป พี่เลยเรียกว่าจักรวาลจิต เปรียบเหมือนผ้าขาวถ้าเปื้อนน้ำมัน. เปื้อนซีอิ๊ว เราจะชำระล้างให้มันสะอาดก็ต้องใช้วิธีการที่ต่างกัน สติจึงเป็นสิ่งสำคัญ และถ้าจิตสามารถเกิดขึ้นเพิ่มขึ้นได้ ดังนั้นสมาธิเองก็ต้องเกิดเพิ่มขึ้นได้ ยิ่งสมาธิมากเราก็ยิ่งควบคุมจิตได้"
ถึงตอนนี้รถถึงจุดหมายแล้ว แต่บทสนทนายังไม่จบผมเลยนั่งในรถคุยต่อกับพี่เขาอีกสักหน่อย
ก่อนจากพี่เขาฝากให้ว่าถ้าสนใจลองเข้าคอมพิวเตอร์แล้วหาคำนี้มาศึกษาต่อดู "พุทธวจน"
ความบังเอิญอาจเป็นลิขิตชีวิตก็ได้ที่คนมาเจอกัน