คนเดินถนน

สมัยก่อนที่ผมจะมาอเมริกา ผมมักจะเห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติในไทยเดินกันอย่างไม่กลัวรถชน (และบางส่วนก็โดนชนจริงๆ)
ในใจผมก็นึกสงสัยว่าทำไมเขาช่างไม่กลัวรถเอาเสียเลย หรือว่ายังไม่เคยโดนชนกันนะ
จนเมื่อผมมาอเมริกา
ที่ๆทำให้คนเดินดินบนถนน มีความรู้สึกเหมือนดั่งราชา
ใช่แล้วครับ
ที่นี่ซานฟรานซิสโก ที่ๆคนเดินถนนคือผู้ยิ่งใหญ่ 55
ยิ่งใหญ่ยังไง
เอาเป้นว่าทุกหัวมุมถนน จะมีทางข้ามสำหรับคนเดินถนน
และมีไฟจราจรสำหรับคนข้ามโดยเฉพาะ
และในที่ๆไม่มีไฟจราจร เช่นถนนนอกเมืองหรือถนนในแหล่งชุมชน
ถ้ารถเจอคนจะข้ามถนน ต้องหยุดรอให้คนข้ามถนนเรียบร้อยเสียก่อนจึงจะไปได้

ผมติดนิสัยที่ว่านี้กลับมาด้วย
และเมื่อกลับไทยได้พักนึง ผมก็พบว่า
ผมข้ามถนนไม่เป็น

ผมอยู่ที่เกาะกลางถนนบนถนนสีลม หลังจากเพิ่งวิ่งสุดชีวิตเพื่อข้ามมายังเกาะกลางถนนแห่งนี้
และคำถามต่อไปคือ ผมจะข้ามไปอีกฝั่งยังไง ในขณะที่รถราทั้งหลายวิ่งกันอย่างไม่กลัวน้ำมันหมด
ตอนแรกมีผมรออยู่คนเดียว และก็มีผู้ร่วมชะตะกรรมมาสมทบ โดยมากเป็นพนักงานออฟฟิศแถวนั้น
พวกเรารอกันอยุ่สัก 10 คนได้ และรถก็ไม่มีทีท่าชะลอเอาเสียเลย
จนในที่สุดก็มีชาวบ้านแถวนั้น แสดงวิธีการข้ามถนนที่ถูกต้องให้ผมดู
ชาวบ้านที่ว่าน่าจะเป้นพ่อค้าแถวนั้น
และวิธีการข้ามถนนที่ว่าคือ ก้าวลงไปมันซะเลย
พอพ่อค้าก้าวลงไปคนแรก ที่เหลือก็รีบก้าวตาม
ซึ่งได้ผล เพราะรถเบรกกันตัวโก่งเลย
แล้วทุกคนก็รีบก้าวตามพ่อค้าคนนั้นไป
ผมจึงได้รู้ซึ้งถึงพลังของมวลมหาประชาชนในวันนั้น