Godzilla

ก๊อตซิลล่าเป็นสัตว์ประหลาดตัวนึงทีชอบมาตั้งแต่สมัยเด็ก
เมื่อก๊อตซิลล่า 2014 เข้าโรง ผมจึงไม่รีรอที่จะรีบไปดู
ระหว่างดูหนังผมเกิดความรุ้สึกคิดถึงความหลัง ไม่ว่าจะเป็นก๊อตซิลล่าที่ไม่ได้ดูมานานแล้ว หรือซานฟรานซิลโกที่เป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของผม
การเห็นซานฟรานซิสโกก็ทำให้เกิดความรู้สึกโฮมซิกเหมือนกันนะแม้ตอนนี้จะอยู่โฮมทาวน์ก็เหอะ
เวลาตัวละครในเรื่องพูดชื่อถนน หรือเมือง ผมสามารถจินตนาการได้ชัดเจนว่าสถานที่นั้นอยู่ตรงไหน
ถ้าจะไปต้องเดินทางยังไง แถวนั้นมีอะไรกินบ้างหรืออันตรายมั้ยตอนดึกๆ
หรือเวลาเห็น iconic อย่างสะพานโกลเด้นเกทที่แม่งพังในหนังหลายๆเรื่อง
ผมมักจะนึกถึงเย็นวันหนึ่งที่ปั่นจักรยานกลับบ้านบนสะพานนั้นในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังตกทางฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก
แสงอาทิตย์ในช่วงเวลานั้นเกินกว่าจะบรรยาย ละอองแดดที่จับตัวกับควันรถผสานไปกับประกายระยิบระยับจากมหาสมุทรแปซิฟิก นั้นงดงามมาก ช่วงเวลานั้นแม้เป็นชั่วโมงเร่งด่วนมีรถข้ามสะพานเป็นจำนวนมาก แต่ผมกลับไม่ได้ยินเสียงหนวกหูของรถยนตร์เลย เหมือนเวลาเราดูหนังแล้วจะเกิดเสียงเงียบช่วงสั้นๆก่อนจุดไคลแมกซ์จะระเบิด เรียกได้ว่าเข้าขั้นคลาสสิกเลยทีเดียว
ผมอิ่มเอมไปกับเจ้าก๊อตซิลล่าและซานฟรานซิสโกตลอดชั่วโมงของหนัง
จนกระทั่งถึงซีนที่มูโต้วางไข่และฟัดกับก๊อตซิลล่า หน้าประตูไชน่าทาวน์
ซีนนั้นเองที่ทำให้ผมรุ้สึกตัวว่า

ถ้าก๊อตซิลล่ามีจริง

และผมยังอยู่ซานฟรานซิสโก

ผมแม่งตายแน่นอน เพราะอพาทเมนต์ที่เคยอยู่แม่งอยู่ในระยะรัศมีหางพอดี
โชคดีที่กลับมาก่อน...