Monday, January 26, 2015
วินนิ่งมั้ยสาด
ที่ชั้นโรงหนังของ Terminal 21
ที่ตรงนั้นมีตู้เกมแบบหยอดเหรียญตั้งอยู่
หน้าตู้เกมมีจอย ps3 วางอยู่ 4 จอย
และแน่นอนเกมที่โชว์อยู่บนจอก็คือเกมยอดนิมยมอย่างวินนิ่ง (PES)
ผมคิดว่าเวอชั่นที่ใช้เล่นน่าจะเป็นเวอชั่นคอม สังเกตุจากไอคอนจอยในเกมที่เป็นรูปจอย xbox
แต่บ้านเราคงถนัดกับจอยเพลย์มากกว่า คนเอาตู้มาตั้งจึงใช้จอยเพลย์แทน
ผมดูเดโม่หน้าเกมรันไปพลางนั่งวาดรูปเรื่อยเปื่อยไปพลาง
ตัวเกมรันไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีคนมาหยอดเหรียญ จึงจะบังคับเกมได้
แล้วก็มีคนมาหยอด 2คนบ้าง 4คนบ้างก็มี
จังหวะที่รู้สึกว่ามันเหนือจริงคือ ตอนที่เขาเหล่านั้นเริ่มเล่นเกม
มันเหมือนกับหลุดเข้าไปอยู่ในโลกส่วนตัว เหมือนเขาเหล่านั้นกำลังนั่งเล่นที่บ้าน
แน่นอนว่าวินนิ่งเป็นเกมที่เล่นด้วยปาก จึงได้ยินบทสนทนาระหว่างเกมลอยมาเป็นระยะ
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็สนใจเกมที่เล่นอยู่เช่นกัน
อาจจะเป็นด้วยวินนิ่ง หรืออาจจะเป็นเพราะฟุตบอลเป็นกีฬาที่นิยมกันเป็นสากล
ผมจึงเห็นคนยืนหยุดดูกันเป็นระยะทั้งไทยและต่างชาติ
จังหวะที่ผู้เล่นถากถางกันเองข้างๆหูอย่างถึงรสชาตินี่ มันอาจจะหาได้แค่ในเกมวินนิ่งเท่านั้นละมั้ง
และยิ่งจังหวะที่ยิงเข้าแล้วฝั่งที่ยิงเข้ากู่ร้องดีใจพลางชูมือ
ผมเห็นผู้คนรอบข้างไม่น้อยเหมือนกันที่ยกมือดีใจ ราวกับกำลังดูฟุตบอลจริงๆในทีวี
วินนิ่งมันสาดจริงๆ
Labels:
daily life
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment